XI

Mam paskudny charakter.
Well, kiedyś go nie miałam. Ale jak człowiek zmaga się z paskudnymi charakterami, to i jego się kształtuje.
Z jakim przestajesz, takim się stajesz.
Jestem samolubna i stanowcza. A to ludzi drażni. Drażni ich, bo wszystko robię na swój sposób. I bardzo się przy tym upieram.
Z jakim przestajesz, takim się stajesz.
Uczę się na swój sposób, troszczę się na swój sposób, kocham na swój sposób, nienawidzę na swój sposób. Samolubny i stanowczy.
Tym samym zarzuca się mi brak uczuć.
Mogę powiedzieć o sobie wiele, ale nie do końca to, że nie mam uczuć. Uczuć mam zbyt wiele.
Ale nie mam ludzkich odruchów.
Wszystko mam zracjonalizowane, jak pod linijkę, jak rozwiązane równanie. Mimo, że nienawidzę matematyki. Ale Ty lubisz.
Bawi mnie to, że w kontaktach międzyludzkich mam cały wachlarz twarzy, niczym programy w robocie kuchennym, a gdy jestem sama ze sobą to jestem rozedrganą kulką w kącie. Jak mały jeżyk, który zagubił się na blokowisku i nie może wrócić do lasu. Rozedrganą kulką.
Możesz mi powiedzieć - bądź ze mną szczera, nie musisz niczego ukrywać.
A ja mimo to nie umiem. To co umiem z siebie wyrzucić jest tylko drobinką kurzu z opuszczonej piwnicy.
A samo to Was przeraża. Samo to was przerasta. Ludzie nie lubią negatywów.
Dlatego wszyscy jesteśmy ze sobą nieszczerzy i jako tako trzyma się to w kupie.
Społeczności to dziwne twory.
Im ludzie starsi tym mniej w nich prawdziwości. Kiedy mieliśmy po pięć lat najlepszego przyjaciela trzymało się za rękę i dawało przejechać na swoim nowym rowerze.
Kiedy mieliśmy piętnaście lat najlepszy przyjaciel zawsze mógł być obgadywany za plecami.
Kiedy masz dwadzieścia lat społeczności tworzą się w społecznościach, a pomiędzy nimi jeszcze mniejsze. Całość trzyma się na sztucznym uśmiechu, a w środku to jeden wielki burdel.
Im dalej tym gorzej.
A każdy kto nie biegnie w tym wyścigu szczurów szuka swojej własnej prawdy, szuka swojego przyjaciela z czasów gdy miał pięć lat. Chce wziąć kogoś za rękę, podzielić się Mambą i iść na łąkę. Mieć wszystko gdzieś.
(...)
Jestem samolubna i stanowcza. Robię wszystko po mojemu.
Dlatego, że jestem samolubna to przyjmuję zazwyczaj swoją wersję rozwiązania problemu. Jestem stanowcza, więc trzymam się utartej wartości.
Na agresję zawsze odpowiadam agresją bo jestem stanowcza. Nie da się mną wstrząsnąć, krzycząc na mnie. Nie można mnie zakrzyczeć, nie można mnie obrazić abym przejrzała na oczy. Zawsze odbijam piłeczkę, bo taką jestem suką.
Mogę za siebie jedynie przeprosić.
Ale radzę sobie z problemami po mojemu... a ja potrzebuję czasu.